Verder dan je durft

Op de laatste dag van de zomervakantie neemt de veertiger Sam Laarveld zijn vrouw Eline en zoon Tom mee naar het massief van de Savoie, het hoog gelegen plateau van de Solaison.  De rotsen bij de top zijn gehuld in de mist en het pad is smal en glad. Toch dwingt hij ze naar boven, om de vakantie waardig af te kunnen sluiten. Eline blijft liever in het bergdorp, maar midden in een discussie over de wandeling begint Tom aan het steile pad  en verdwijnt in de mist. Een roman over omgaan met schuld en verlies. Maar ook over de zoektocht naar wat werkelijk belangrijk en mogelijk is in een steeds onzeker wordende wereld van klimaatverandering, oorlog, en kunstmatige intelligentie.

Klik op de afbeelding om te bestellen:

Begin hoofdstuk 1:

Bij het plateau van de Solaison neemt de mist toe. De parkeerplaats aan het begin van het dorp is omgeven door een grijze damp. Flarden mist kruipen gretig tegen de toppen van de bergen omhoog. Sam vloekt binnensmonds, zodat de anderen het niet merken. Bij Brizon, het laatste dorp voor het plateau, was het zicht op de rotsen van de Leschaux nog goed en kon hij gemakkelijk de bochtige weg omhoog rijden. Nu valt het niet meer te ontkennen; de wandelpaden naar het gebergte zijn in de mist verdwenen.
‘Zullen we terugrijden?’ vraagt Eline zodra hij de auto netjes in het parkeervak heeft gezet. ‘We krijgen toch geen uitzicht vandaag.’
Het is precies de klaagzang die hij al van haar verwachtte. Hij gooit de deur van de wagen zo hard mogelijk dicht om haar opmerking met een tegengeluid te pareren. Ze weet dat de wandeling alleen nog vandaag gemaakt kan worden. Het is de laatste dag van de vakantie en de mist verstoort al weken hun plannen. Het hangt plagerig over de toppen van de hoge Savoie en verpest elk uitzicht. Vorig jaar was er droogte en nu is er mist. De klimaatexperts roepen dat het reisgedrag van mensen beperkt moet worden, want zo kan het niet verder. De reactie van de natuur wordt steeds extremer. Verschillende landen zijn al bezig met voorbereidingen om hun grenzen definitief voor toeristen te sluiten
Hij heeft de wandelroute ingevoerd in de laptop. Het staat vast, ze gaan omhoog, mist of geen mist. Hij heeft diverse scherpe bochten moeten nemen om hier met de auto te komen. De weg verdween vanaf Thuet in het bos en werd steeds smaller en gevaarlijker. Vanaf het gehucht Brizon reed een Franse klever achter hem aan tot aan het plateau, waardoor hij zich opgejaagd voelde. Ze moeten dus nu wel wandelen, want anders is alle moeite van de reis hierheen voor niets geweest.